Ο Πρωταθλητισμός παράγει θύματα

Ο Πρωταθλητισμός είναι μάστιγα, μια μάστιγα που συνδέεται με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και την σαπίλα που αυτός βγάζει.

Το πτώμα μυρίζει από χιλιόμετρα, αλλά ο πρωταθλητισμός είναι εδώ για να ικανοποιήσει τις χρηματαγορές και τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτές γι αυτόν.

Καταρχάς πολύ χαιρόμαστε που σώθηκε η Αλβαρέζ, αλλά από την πρόπονήτρια της και όχι από κανέναν άλλο, αφού οι ναυαγοσώστες μάλλον δεν πήραν χαμπάρι τι είχε συμβεί.

Οι κοπέλες αυτού του τύπου της κολύμβησης(νομίζουμε ονομάζεται ρυθμική), όχι μόνο κάνουν την πιο απαιτητική προπόνηση ανά την υφήλιο, αλλά ασκούνται και προπονούνται σε 3 αθλήματα, κολύμβηση, ενόργανη & ρυθμική, πολλές από αυτές όπως οι Ρωσίδες που δεν έχουν κανένα αντίπαλο και στο μπαλέτο, με τους χρόνους της καθημερινής προπόνησης να ξεπερνούν τις έξι ώρες.

Όπως όλος ο πρωταθλητισμός, είναι εισηγμένος και ενταγμένος στα στοιχήματα και αυτά είναι που χορηγούν τη μερίδα του λέοντος στις ομοσπονδίες, συνομοσπονδίες, έτσι και το συγκεκριμένο επαγγελματικό άθλημα.

Ο στοιχηματισμός, ειδικά αυτός που παίζεται ομαδικά με καλύψεις σε τριπλές κλπ, ειδικά σήμερα και μετά την πτώση που νομοτελειακά θα είχαν τα κρυπτονομίσματα, ελέω κυρώσεων στην Ρωσία, που τελικά πλήτουν ενεργειακά και όχι μόνο, το χαμαιτυπείο της ΕΕ, βρίσκεται, ευνοείται και θωπίζεται από παντού, τα αποτελέσματα του εντάσσονται σε αμοιβαία κεφάλαια, παράγωγα, ρύπους κλπ προϊόντα της λεγόμενης Κεφαλαιαγοράς που αλληλοδιαπερνώνται μεταξύ τους.

Οι πρωταθλητές σήμερα, είναι κάτι σαν τα μουλάρια, η τα άλογα του ιπποδρόμου, για να μην πούμε οι Αρκούδες των πάλαι ποτέ Αρκουδιάρηδων και όταν έρθει η ώρα, σκοτώνουν τα άλογα.

Κανένας από τους "Αθανάτους" και ταυτόχρονα "Αρίστους" με καταθέσεις πάνω από 2.000.000€ σε επενδυτικές και εμπορικές Τράπεζες της ΕΕ και όχι μόνο, δεν απασχολούνται και δεν ασχολούνται καθόλου με τα "αναλώσιμα" τους πρωταθλητές δηλαδή και γιατί να το κάνουν άλλωστε, εφόσον τους φέρνουν πολλούς παράδες μέσω πυραμιδικών στοιχημάτων που έχουν κατακλύσει την κοινωνία και λειτουργούν σαν πλυντήρια "μαύρου χρήματος". Ποιοι συμμετέχουν εκεί,; Μα φυσικά τα ίδια τα κράτη, οι παρακρατικοί μηχανισμοί τους και η βιομηχανία του θεάματος, με την τελευταία να δημιουργεί αφανείς ήρωες όπως κάποτε ήταν ο Μέσσι και ο Ρονάλντο που τους οδηγούν αμφότερους στα ράφια, όπως θα κάνουν και στο δικό μας Γιάννη στο ΝΒΑ.

Αυτοί η "ήρωες" παράγουν ασύλλυπτα κέρδη και στην πραγματικότητα δεν είναι ο κλασσικός τύπος εργάτη που του παίρνει η εργοδοσία την υπεραξία, σε όλη τη γραμμή της παραγωγής, έναντι ενός μισθού ικανού για την αναπαραγωγή των κεφαλαίων, αλλά σκλάβοι σε γαλέρες.

Για παράδειγμα, ένας επαγγελματίας ποδηλάτης για να τρέξει έναν γύρο πχ της Ιταλίας με τα δεκάδες ΕΤΑΠ, από 110-150 χλμ ημερησίως, αυτό απαιτεί καθημερινές προπονήσεις 250 χλμ καθημερινά μόνο για το γύρο Ιταλίας, ολόκληρο το χρόνο, δηλαδή κοντά 8,5 ώρες σκληρής προπόνησης, κοντολογίς χρειάζεται λήψη πάνω από 10.000 θερμίδες, για να μπορέσουν να αντικαταστήσουν τα χαμένα υγρά, λίπη και κατεστραμμένο μυϊκό ιστό.

Φυσικά τόσο οι οπαδοί, όσο και οι Σάβες του στοιχήματος, μετά από μια ήττα, ένα τραυματισμό, μια φλεγμονή που μπορεί να παρουσιαστεί στο σώμα των "υπεραθλητών"(γιατί τέτοιοι είναι), αρχίζουν τα λαϊκά δικαστήρια, οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι γράφουν και αναλύουν το πόσο "άχρηστοι" είναι!!!

Ποιοί, κάποιοι ανέραστοι δυσεντερικοί και μανιοκαταθλιπτικοί κάγκουρες της κοινωνίας, που αντί να αποκτήσουν ταξική συνείδηση, αποκτούν συνείδηση θυσαυροφύλακα και να πεις ότι κέρδιζαν και κάτι, πάει στον αγύριστο, αλλά είναι δύσκολο να παραδεχτείς ότι είσαι θύμα!!!

Ο Επαγγελματικός Αθληττισμός, αν από πίσω υπήρχε η κρατική μέριμνα και οι σύλλογοι να ήταν κάτω από την ιδιοκτησία Κρατικών Οργανισμών και όχι φυσικά από επιχειρηματίες, θα είχε μια αξία και πιθανόν να λειτουργούσε, τώρα αυτό που γίνεται, είναι σύμφυτο με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, το ικανό ποσοστό κέρδους κοκ, με αποτέλεσμα να έχουμε φαινόμενα όπως αυτό με την Αλβαρέζ από τούδε και στο εξής, ακόμα περισσότερα και ελπίζουμε να βγούμε ψεύτες.

Όπως δεν έχουμε καμία, μα καμία προσδοκία από κανέναν, ούτε από κολλητούς και κολλητές, δεν έχουμε και στους αθλητές, εξάλλου, για μας τουλάχιστον οι σπουδαιότεροι έχουν μια σειρά από αδυναμίες που τις εκφράζουν και αγωνιστικά.

Είναι κάτι ανάλογο, με μια πολύ ωραία κυρία που παρότι γυμνασμένη το πιο όμορφο πράγμα πάνω της, δεν είναι το καλλίγραμο κορμί της, αλλά μια ελιά στο πρόσωπο, κάποια δοντάκια που δεν είναι της Collgate, μια ψαράδα κοκ.

Δεν ζούμε στην ιδανική κοινωνικοπολιτική κατάσταση για να ζητάμε τέλεια αποτελέσματα, ζούμε σε μια φάση που όλα είναι ρευστά και καθοδηγούμενα από τα κέρδη.

Γι αυτό είμαστε με την Αλβαρέζ και την κάθε Αλβαρέζ που δεν ολοκλήρωσε το πρόγραμμα της κι ευτυχώς ζει ελέω της προπονήτριας της σήμερα!