Ζάρκο Πάσπαλιε: Ο Καταλύτης της "Αυτοκρατορίας" και ο Λόγος που το Νο8 Πρέπει να είναι Εκεί Ψηλά
Όταν ο Ζάρκο Πάσπαλιε έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά το καλοκαίρι του 1991, ο Ολυμπιακός ήταν ένας σύλλογος με μεγάλη ιστορία, αλλά διψασμένος για τίτλους και ευρωπαϊκή καταξίωση στη σύγχρονη εποχή. Αυτό που ακολούθησε δεν ήταν απλώς η μεταγραφή ενός σπουδαίου παίκτη, αλλά η έλευση του ηγέτη που θα θεμελίωνε τη δυναστεία της δεκαετίας του '90.
1. Η Ηγετική του Συνεισφορά: Αλλάζοντας τη Νοοτροπία
Η μεγαλύτερη προσφορά του Πάσπαλιε δεν αποτυπώνεται ψυχρά στα στατιστικά. Ο "Πάλπαλ", όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά, έφερε στον Ολυμπιακό κάτι που του έλειπε: τη νοοτροπία του απόλυτου νικητή. Γαλουχημένος στη μυθική σχολή της Γιουγκοσλαβίας, ήταν ένας παίκτης που δεν ανεχόταν την ήττα.
Αδιαμφισβήτητος Ηγέτης: Από την πρώτη στιγμή έγινε ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας του Γιάννη Ιωαννίδη. Σε μια εποχή χωρίς internet και social media, η φήμη του προηγείτο. Οι συμπαίκτες του τον έβλεπαν ως τον "Μεσσία" που θα τους οδηγούσε στην κορυφή και εκείνος ανταποκρίθηκε πλήρως.
Ο "Clutch" Παίκτης: Ήταν ο παίκτης στον οποίο ο "Ξανθός" έδινε την μπάλα όταν "έκαιγε". Οι άμυνες προσαρμόζονταν πάνω του, αλλά εκείνος έβρισκε πάντα τον τρόπο να σκοράρει, είτε με το χαρακτηριστικό, "σπαστό" του σουτ, είτε με τις αδιανόητες διεισδύσεις του.
Θεμελιωτής της Δυναστείας: Η άφιξή του ήταν το σήμα για τη δημιουργία της μεγάλης ομάδας. Πάνω του χτίστηκε ο κορμός που κατέκτησε τα πάντα. Ήταν ο θεμέλιος λίθος. Χωρίς τον Πάσπαλιε του 1991-1994, η ιστορία του Ολυμπιακού ίσως να είχε γραφτεί πολύ διαφορετικά.
2. Το Πόσο Μεγάλος Παίκτης Ήταν
Ο Πάσπαλιε ήταν ένα μπασκετικό φαινόμενο. Ένας small forward με κορμί power forward και αθλητικότητα που σπάνιζε για τα ευρωπαϊκά δεδομένα της εποχής.
Το Αλλοπρόσαλλο Σουτ: Το στυλ του σουτ του ήταν ανορθόδοξο, σχεδόν "σπαστό", αλλά θανατηφόρα εύστοχο. Αψηφούσε την κλασική τεχνική, αποδεικνύοντας ότι στο μπάσκετ σημασία έχει να μπαίνει η μπάλα στο καλάθι.
Δύναμη και Αθλητικότητα: Μπορούσε να ποστάρει κοντύτερους αντιπάλους, να παίξει με πρόσωπο ψηλότερους και, κυρίως, να κυριαρχήσει στον αέρα.
Ο Πρώτος "Franchise Player": Ήταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του σύγχρονου Ολυμπιακού που είχε το status του απόλυτου "franchise player", του παίκτη-σύμβολο γύρω από τον οποίο περιστρέφονταν τα πάντα.
3. Οι Αεροπλανικές Κινήσεις
Εδώ βρίσκεται η μαγεία του Ζάρκο. Οι κινήσεις του ήταν συχνά προκλητικές για τους νόμους της βαρύτητας. Οι φίλοι του Ολυμπιακού (και οι αντίπαλοι) τον έβλεπαν να "πετάει" προς το καλάθι.
Εκρηκτικό Πρώτο Βήμα: Είχε ένα απίστευτα γρήγορο πρώτο βήμα που του επέτρεπε να προσπερνά οποιονδήποτε προσωπικό αντίπαλο.
"Hang Time": Η ικανότητά του να "αιωρείται", να μένει στον αέρα περισσότερο από τους αμυντικούς, του έδινε τον χρόνο να τελειώσει τις φάσεις με αμέτρητους τρόπους: με κάρφωμα, με δύσκολα lay-ups ή αποφεύγοντας τα αντίπαλα μπλοκ. Αυτές οι φάσεις ήταν η υπογραφή του, οι "αεροπλανικές κινήσεις" που τον έκαναν μοναδικό.
4. Τα Στατιστικά του στον Ολυμπιακό (1991-1994)
Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν την κυριαρχία του.
5. Το Tendex του
Το Tendex (ή Index Rating) ήταν ένας από τους πρώτους αλγόριθμους που προσπάθησαν να μετρήσουν τη συνολική συνεισφορά ενός παίκτη. Υπολογιζόταν προσθέτοντας όλες τις θετικές στατιστικές (πόντοι, ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα, τάπες) και αφαιρώντας τις αρνητικές (χαμένα σουτ, λάθη).
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν τα ακριβή ιστορικά στοιχεία του Tendex για τη δεκαετία του '90. Ωστόσο, μπορούμε να κάνουμε μια ασφαλή εκτίμηση:
Με δεδομένους τους τεράστιους μέσους όρους του στο σκοράρισμα, την πολύ καλή του παρουσία στα ριμπάουντ (συχνά 10-12 ανά αγώνα) και την ικανότητά του να κερδίζει φάουλ, η άμυνα του και φυσικά οι ασίστ του πάνω από 8-10 ανά αγώνα, ο δείκτης Tendex του Ζάρκο Πάσπαλιε θα ήταν σταθερά ανάμεσα στους κορυφαίους, αν όχι ο κορυφαίος, στην Ευρώπη.
Η αποτελεσματικότητά του ήταν πρωτοφανής. Ήταν ένας παίκτης που γέμιζε τη στατιστική του σε κάθε κατηγορία.
Συμπέρασμα: Μια Τιμή που Εκκρεμεί
Η απόσυρση της φανέλας του Ζάρκο Πάσπαλιε δεν είναι απλώς μια πράξη τιμής προς έναν σπουδαίο παίκτη. Είναι μια αναγνώριση της ίδιας της ιστορίας του Ολυμπιακού. Είναι η παραδοχή ότι αυτός ο Σέρβος γίγαντας πήρε έναν "κοιμώμενο γίγαντα" και τον ξύπνησε, οδηγώντας τον στο πρώτο σκαλί της δόξας.
Η φανέλα με το Νο8 στην οροφή του ΣΕΦ δεν θα τιμά απλώς τον Πάσπαλιε. Θα θυμίζει σε όλους πού, πώς και από ποιον ξεκίνησαν όλα.
Όσο ζω κι όσο αναπνέω Ζάρκο θα φωνάζω, Ζάρκο και θα κλαίω!!!
Κάποια στιγμή η φανέλα με το 8 πρέπει να πάει στην οροφή του ΣΕΦ.
Αν δε γίνει αυτό, θα μιλάμε για τη μεγαλύτερη συνειδητή λοβοτομή, για το τμήμα καλαθοσφαίρισης του Συλλόγου.
Παρά τους μεγάλους αντικειμενικά παίκτες που πέρασαν τόσο πριν από αυτόν, Διάκουλας, Παραγιός, Μελίνι, Καστρινάκης, ακόμα και ο "τρελλαμένος" ο Στηβ, με αυτόν Βολκόφ, Τάρλατς, Τόμιτς, Σιγάλας, Μπακατσιάς, Ταρπλει, Μπέρι, Τζονσον, Φασούλας, Καμπούρης, Βουκσεβιτς, Καρνισόβας, Κόμαζετς, Νάκιτς, Ζεβροσένκο, Ζουρπένκο, Έντι Τζόνσον, Ντ. Ρίβερς, Ντίνο Ράτζα, στην επόμενη γενιά, άλλοι μεγάλοι κοκ.
Κανένας όμως - μα κανένας- και κυριολεκτούμε σε αυτό, σε ένα μπάσκετ, πολύ πιο δύσκολο και πιο σύνθετο από όλες τις απόψεις από το σημερινό, δε μπορεί να σταθεί δίπλα σου.
Ακόμα και όταν φόρεσες την φανέλα με το 9 στα λευκά και πράσινα, ήσουν ο Ζάρκο μας, ο φυσικός μας ηγέτης.
Κανένας δε μπορεί να σου πάρει τη δόξα, κανένας δε μπορεί να σταθεί δίπλα σου, τόσο ως τεσσάρι, τόσο ως βασικό τριάρι, ενίοτε και ως πανύψηλο δυάρι.
Δεν έχει υπάρξει άλλος ηγέτης που πήρε από το χεράκι και μάλιστα ως όνομα παγκοσμίου βεληνεκούς προερχόμενο από το ΝΒΑ εκείνης της εποχής(όχι αυτό το αχαρακτήριστο του σήμερα), που πήρε την ομάδα από την αφάνεια για τουλάχιστον μια δεκαπενταετία, με δυο μόνο δεύτερες θέσεις το 1980 και τελευταία το 1986 πίσω από τον Άρη Θεσσαλονίκης.
Ο Ζάρκο ήταν ο άνθρωπος που αναγέννησε τον Ολυμπιακό και μπορεί το άθλημα να είναι ομαδικό(όντως είναι), αλλά μέσο ορο πόντων σε Ελλάδα και Ευρώπη πάνω από 35 κάθε χρόνο, μέσο όρο ασίστ πάνω από 10, μέσο όρο ριμπάουντ πάνω από 10 και με αμυντική παρουσιία, αλλά κυρίως με τη στόφα του μεγάλου ηγέτη δε μπορούμε να τον ξεχάσουμε.
Ήταν 28 του Γενάρη του 1993 και ήμασταν στο ΣΕΦ ότν έπαιζε με τη Ρεάλ των τεράστιων Μαρτιν και του Σαμπόνις, εκεί απλά καταλάβαμε ότι χωρίς τον Πάσπαλιε, η ομάδα ήταν μια καλή ομάδα, αλλά με τον Ζάρκο ήταν μια υπερομάδα, ειδικά απέναντι την τότε πιο ψηλή ομάδα της Ευρώπης τότε , με τεράστιο τελέντο όταν το Ζαρκάδι χόρευε μπροστά στα μάτια μας.
Έχουμε δει αγώνες κι αγώνες, αλλα΄σαν εκείνο από κοντά κανένα, τότε που καταλάβαμε ότι δεν ήταν ένας παίκτης, αλλά ένας μύθος και αυτό το μύθο επιβάλλεται με το όνομα του να κρεμαστεί η φανέλα του με το νο 8 να κρεμαστεί στην οροφή του ΣΕΦ.



Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου