Οι Παλιές αγάπες φεύγουν οριστικά....

Ο Θάνατος του Σεργκέι Μπέλοφ μας ταρακούνησε και η συγκίνηση μας άφησε πολλούς εφιάλτες, ήταν σαν να έχανε η έντεχνη μουσική ένα πολύ μεγάλο όνομα, κάτι που δε θέλουμε ούτε να το φανταστούμε.

Με το οργανωμένο basket πήραμε διαζύγιο πάρα πολύ νωρίς το 1990 (και έχοντας περάσει από τα μίνι, παιδικά και εφηβικά τμήματα του Κύδωνα μέχρι το 1987, στα τμήματα της εφηβικής και ανδρικής ομάδας του Περιστερίου στις θέσεις από 1 έως 3), λόγω σοβαρών τραυματισμών στα πόδια, και οριστικό διαζύγιο το 1998 ακόμη στο πιάσιμο μπάλας πάλι λόγω τραυματισμών. Αν και οργανωτές παιχνιδιού, ο θαυμασμός μας ήταν στους πύργους και όταν θαυμάζεις κάτι μπαίνεις σε αντιπαράθεση με αυτό. Όμως αυτό αποτέλεσε και την αχίλλειο πτέρνα για τους τραυματισμούς.

Όταν αγαπάς κάτι πολύ και πρέπει να αποκοπείς λόγω ζωτικής ανάγκης από αυτό, πρέπει να το εγκαταλείψεις σχεδόν οριστικά χωρίς όμως να φτάσεις στο σημείο της σχεδόν η πλήρους απαξίωσης...Ευτυχώς και λόγω χαρακτήρα ουδέποτε το κάναμε αυτό, δηλαδή να φτάσουμε να απαξιώσουμε κάτι που τόσο αγαπούσαμε.

Δυστυχώς η απομάκρυνση ήταν μια εύκολη διαδικασία ειδικά μετά το 2000 που το ευρωπαϊκό μπάσκετ είχε αποκτήσει αμερικανογεννή χαρακτηριστικά, μπαίνοντας στη λογική του physical game, και μέχρι σήμερα για να δούμε ένα αγώνα μάλλον πρέπει να μας δέσουν σε καρέκλα.

Από χτες το απόγευμα όλα μέσα μας είναι σε περίεργη κατάσταση, με το που ακούσαμε ότι ο μεγαλύτερος ευρωπάιος καλαθοσφαιριστής έφυγε απ΄τη ζωή, θέλαμε να δούμε και να ξαναδούμε βίντεο ως φόρο τιμής στο άθλημα που από χτες έχασε ένα απ' τα καλύτερα παιδιά του... Μέχρι τις πρώτες πρωϊνές είχαμε δει πάνω από 30 βίντεο με αγώνες και στιγμιότυπα από αγώνες του παρελθόντος, η συγκίνηση, η νοσταλγία τέτοια που τα δάκρυα δεν μπορούσαν να κρυφτούν με αποτέλεσμα να πέφτουν κορόμηλο, όχι για τις εξ ανάγκης επιλογές, αλλά γιατί το μπάσκετ από χτες έγινε πολύ φτωχότερο, σε τέτοιο σημείο που δύσκολα θα βρει αντίστοιχους εραστές και παίχτες όπως το μεγάλο Σερκέι...
 

 *Ο θρύλος του σοβιετικού και του ρωσικού μπάσκετ και ένας από τους μεγαλύτερους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών, Σεργκέι Μπέλοφ, έφυγε από τη ζωή το πρωί της Πέμπτης σε ηλικία 70 ετών μετά από άνιση μάχη με σοβαρή ασθένεια στο Περμ της Ρωσίας, όπου κατοικούσε.
Ο Μπέλοφ άφησε εποχή στην ιστορία του αθλήματος ως παίκτης με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την εθνική της Σοβιετικής Ένωσης. Με την πρώτη κατέκτησε έντεκα πρωταθλήματα και στέφθηκε δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης (1969, 1971), ενώ με την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ κατέκτησε ένα χρυσό (1972) και τρία χάλκινα ολυμπιακά μετάλλια (1968, 1976, 1980), όπως επίσης ένα αργυρό (1978) κι ένα χάλκινο σε Μουντομπάσκετ (1970), αλλά και τέσσερα χρυσά (1967, 1969, 1971, 1979), δύο αργυρά (1975, 1977) κι ένα χάλκινο (1973) σε Ευρωμπάσκετ.
Σαν προπονητής πήρε τέσσερα πρωταθλήματα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ενώ με την εθνική Ρωσίας είχε δύο ασημένια στα Μουντομπάσκετ του 1994 και του 1998, όπως και το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 1997. Επίσης κατέκτησε χρυσό στις Σπαρτακιάδες του 1971, 1975, και του 1979.
Γέννημα - θρέμμα του σοβιετικού αθλητισμού
Ο Μπέλοφ γεννήθηκε το Ναστσιόκοβο της Ρωσίας, στη Σοβιετική Ένωση στις 23 Ιανουαρίου του 1944 και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα «διαμάντια» που γέννησε το σοβιετικό αθλητικό σύστημα. Η πρώτη του επαφή με τον αθλητισμό ήρθε μέσα από την αθλητική ένωση της περιοχής του Τρούντ.
Οι αθλητικές ενώσεις ήταν οι βασικές δομές του συστήματος αθλητισμού και φυσικής αγωγής στην Σοβιετική Ένωση, προσφέροντας σε εργαζόμενους και μαθητές τη δυνατότητα να κάνουν μία σειρά σπορ, ακόμη και αυτά που στον καπιταλισμό θεωρούνται αθλήματα της αστικής τάξης (σκι, τέννις κλπ.). Στόχος τους ήταν να αναπτύξουν μαζικά τον αθλητισμό και τη φυσική αγωγή και να παρέχουν κατάλληλες υποδομές και συνθήκες για την άσκησή και την προπόνηση του αθλούμενου. Υπολογίζεται πως τη δεκαετία του '70 περισσότεροι από 25 εκατ. αθλητές ήταν μέλη αυτών των ενώσεων, χωρίς βέβαια να υπολογίζονται τα δεκάδες εκατομμύρια των ανθρώπων στην ΕΣΣΔ που είχαν πρόσβαση σε αθλητισμό και φυσική αγωγή, μέσα από άλλες δομές.
Οι περισσότερες αθλητικές ενώσεις διοικούνταν από τα εργατικά συνδικάτα και λειτουργούσαν παράλληλα με μεγάλα αθλητικά σωματεία, όπως η ΤΣΣΚΑ, η Ντιναμό αλλά και η αθλητική ένωση του στρατού. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία των αθλητικών ενώσεων, ήταν τα παιδικά και νεολαιίστικα αθλητικά σχολεία. Το 1970 υπήρχαν στην ΕΣΣΔ 1.350 τέτοια ενώ μέχρι το 1987 είχαν φτάσει τις 7.500 και απασχολούσαν περισσότερους από 50.000 προπονητές και γυμναστές.
Μεγάλες διακρίσεις
Σε αυτό το εύφορο έδαφος που παρείχε το αθλητικό σύστημα της ΕΣΣΔ άνθισε το τεράστιο ταλέντο του Σεργκέι Μπέλοφ, που θεωρείται ο κορυφαίος -μη αμερικανός- μπασκετομπολίστας όλων των εποχών. Το 1968 κατέκτησε τον τίτλο του «Επίτιμου Μάστερ των Σπορ», την ανώτερη αθλητική διάκριση στην ΕΣΣΔ, ενώ ήταν ο αθλητής που άναψε το βωμό στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1980 στη Μόσχα. Παράλληλα είχε τιμηθεί με μετάλλια από τη Σοβιετική Ένωση για την προσφορά του στην σοσιαλιστική κοινωνία. Το 1991 η FIBA τον ανέδειξε κορυφαίο παίκτη της όλων των εποχών, ενώ το 2007 είχε εισαχθεί στο Hall of Fame της παγκόσμιας ομοσπονδίας και το 1992 στο Naismith Hall of Fame. * Πηγή 902.gr