Αγαπητοί αναγνώστες μας (όσοι τουλάχιστον έχετε τη δύναμη και την όρεξη να μας διαβάζετε), το παρόν ιστολόγιο προσπαθεί με κάθε τρόπο να αναδείξει μια άλλη πλευρά για τα λεγόμενα Ευρωπαϊκά κύπελλα κάτι που φυσικά δεν είναι κανείς και καμιά σας υποχρεωμένος η υποχρεωμένη να την υιοθετήσει.Για όσους είστε αναγνώστες θα έχετε διαπιστώσει πως το εν λόγω ιστολόγιο παρουσιάζει μόνο ποδόσφαιρο και όχι φυσικά τις "ευρωπαϊκές υποχρεώσεις" των λεγόμενων "Ελληνικών" ομάδων.
Το ότι παρουσιάζουμε μόνο το ποδόσφαιρο δε σημαίνει πως αγνοούμε κανένα άθλημα, εξάλλου στην παιδική και εφηβική μας ηλικία περάσαμε από την καλαθοσφαίριση(όπου παίξαμε μέχρι και στα περιφερειακάcamp των προεθνικών ομάδων), την ποδηλασία, την κολύμβηση, την άρση βαρών και το ποδόσφαιρο φυσικά.
Με την ποδηλασία και την κολύμβηση ακόμα ασχολούμαστε, όπως επίσης και με το καλό φαγητό με ότι αυτό να σημαίνει, ωστόσο ο μεγάλος μας έρωτας ήταν είναι και θα είναι το ποδόσφαιρο.
Επειδή δεν θεωρούμε το blogging δημοσιογραφία ( προφανώς και δεν είναι ασχέτως ότι ορισμένοι με πονηρό τρόπο πάνε να την μετατρέψουν σε κάτι τέτοιο), επειδή στα ΜΜΕ δουλεύαμε χρόνια και συνεχίζουμε να γράφουμε που και που στον τοπικό τύπο, γι αυτό δεν γράφουμε και για τα άλλα αθλήματα και ειδικά με την καλαθοσφαίριση που για μας με τις αλλαγές των κανονισμών από τηνFIBA, από τις αρχές του 2000 έπαψε να μας απασχολεί μιας και θυμίζει περισσότερο physical game παρά άθλημα.
Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να γράψουμε(όπως σε όλα τα ιστολόγια που διατηρούμε και αποτελούν δική μας έκφραση και θέση), γράφουμε τις σκέψεις μας και λέμε αυτά που θα λέγαμε στις παρέες μας(όσες μας αντέχουν ακόμα).
Σε αυτό το ιστολόγιο γράφουμε για το άθλημα που έγινε κοινωνικό φαινόμενο και το γουστάρουμε πιο πολύ απ' όλα. Όσο και να μας αρέσει το καλλιτεχνικό πατινάζ, δεν μπορεί να γίνει ποδόσφαιρο Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο άθλημα, είναι κάτι σαν τον έρωτα που περνάει και ξαναέρχεται, πονάει καίει τα σωθικά σου και μετά σε κάνει να πετάς.
Κανένα άλλο άθλημα δεν είναι παιχνίδι, τόσο παιχνίδι που μπορεί να συμμετέχει ο καθένας, είτε ξέρει μπάλα είτε όχι, είτε είναι γυμνασμένος είτε όχι.
Σε οποιοδήποτε άλλο άθλημα πρέπει να ξέρεις τα βασικά από τεχνικής πλευράς, στο ποδόσφαιρο όχι(σήμερα οι 9/10 επαγγελματίες ποδοσφαιριστές δεν ξέρουν ούτε ντρίπλα, ούτε κοντρόλ, ούτε καν να σουτάρουν με φάλτσο). Σε οποιοδήποτε άλλο άθλημα πρέπει να έχεις κοιλιακούς, η πλάτες, πολύ καλή φυσική κατάσταση, στο ποδόσφαιρο μπορείς να διακριθείς μεπροκοιλιακούς , με μέτρια φυσική κατάσταση, η να είσαι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας χωρίς τα "βιονικά" χαρακτηριστικά του Κωνσταντίνου Γκλύξμπουργκ που έκανε ιππασία, ιστιοπλοΐα και έπαιζε τένις Τα παραδείγματα τουΜαραντόνα, του μακαρίτη του Φούνες(τι παιχταράς ήταν αυτός), του Κένι Νταργκλίς, του Όλεγκ Μπλαχίν, του Ζιοβάνι(μας άρεσε που δεν έτρεχε αλλά περπατούσε αλλά το ήξερε το τόπι όσο λίγοι), του Τέβες, του Ρομάριο η του Ρονάλντο(όχι του Κριστιάνο, αυτός είναι φωτομοντέλο και δε μας αρέσει και ως ποδοσφαιριστής, όπως απεχθανόμαστε και τη Ρεάλ που ανήκει), του Βάσια του γηραιού, του Ρικέλμε(το καλύτερο 10ρι του πλανήτη αυτή τη στιγμή), η του μεγαλύτερου Άγγλου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών κατά τη γνώμη μας του Κέβιν Κήγκαν(σιγά να μην ήταν ό μέθυσος γυναικάς και μοδάτος Τζ. Μπεστ της M.U.), η του βαρύ Ρούνεϊ σήμερα, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα πως ο καθένας μπορεί να παίξει μπάλα.
Γι αυτό το ποδόσφαιρο το αγαπάμε τόσο πολύ και όταν αγαπάς τόσο πολύ κάτι σε εκνευρίζουν άλλα τόσα γύρω από αυτό, αυτό δε σημαίνει φυσικά πως δεν επιδέχεται στον αγωνιστικό τομέα επιστημονικής προσέγγισης, τουναντίον θα λέγαμε, όσα πράγματα θέλουν να ζήσουν εξελίσσονται γι' αυτό δεν μας άρεσε ποτέ το Αγγλικό στυλ ποδοσφαίρου, εξάλλου ο για μας μεγαλύτερος προπονητής όλων των εποχών ο Β. Λομπανόφσκι ήταν επιστήμονας - εργάτης του αντικειμένου, καθορίζοντας τον νέο τύπο ποδοσφαιριστή που είναι αντανάκλαση του νέου τύπου ανθρώπου που ζει μόνο στο σοσιαλισμό και εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα.
Κανένα άλλο άθλημα δεν μπορεί να γίνει κοινωνικό φαινόμενο και να επηρεάσει τόσο πολύ ένα αιώνα όπως ο 20ος, που να ακουμπάει τόσο πολύ άλλα κ. φαινόμενα όπως το cinema και το κομμουνιστικό κίνημα σε κάθε χώρα ξεχωριστά και σε παγκόσμια εμβέλεια.
Κανένα άλλο άθλημα δεν είναι τόσο παιχνίδι όσο το ποδόσφαιρο και σε κανένα ομαδικό άθλημα με μπάλα δεν λες πάμε να παίξουμε μπάλα εννοώντας τοwater polo, το voley, η το basketball , τέλος, αυτό είναι κάτι σαν αξίωμα, όταν λες μπάλα εννοείς το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο σε σχέση με όλα τα άλλα ομαδικά αθλήματα είναι κάτι σαν την αθλητική δικτατορία της εργατικής τάξης, γιατί επιβλήθηκε από αυτήν και απευθύνεται σε αυτήν κυρίως αλλά μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι και πάντα σε σχέση με τα υπόλοιπα αθλήματα. Το κεφάλαιο δεν είναι ηλίθιο, όταν το χρησιμοποιεί τόσο πολύ ως μηχανισμό κατεύθυνσης την κοινωνικής συνείδησης στο άλλο κομμάτι αυτό τουεπίχρήμασι θεάματος.
Θα μας πείτε τώρα γιατί γράφετε για την super league; Γιατί πολύ απλά είναι το εθνικό μας πρωτάθλημα στην ανώτερη βαθμίδα του και φυσικά δεν πρέπει ούτε να καταργηθεί ούτε και να υποκατασταθεί από κανένα ευρωπαϊκό θεσμό. Πέραν του ότι τα αστικά έθνη κράτη δεν θα καταργηθούν μέσα στον καπιταλισμό από τους λαούς τους (απ' τα μονοπώλια μπορεί), γιατί η όποια κατάργηση τους δε θα σημαίνει κανενός είδους διεθνισμό, (κοσμοπολιτισμό θα σημαίνει), έτσι και τα εθνικά πρωταθλήματα πρέπει να στηρίζονται. Όταν είναι να καταργηθούν τα σύνορα θα τα καταργήσουν οι λαοί σε ένα άλλο στάδιο ανάπτυξης της ανθρωπότητας και αν υπάρχει τότε ποδόσφαιρο το συζητάμε, αλλά δε θα ζούμε τότε. Ανεξάρτητα από τα παραπάνω για το εθνικό μας πρωτάθλημα και γνώμη έχουμε για πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την κυρίαρχη και κατευθυνόμενη αντίληψη για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, (του οποίου δεν είμαστε οπαδοί), (και έχουμε γνώμη) γιατί έχουμε περάσει από σεμινάρια προπονητικής και με αυτά που ακούμε η διαβάζουμε μας βγάζουν απ' τα ρούχα μας γιατί δεν έχουν ίχνος αλήθειας.
Φέτος θα κάνουμε κάτι άλλο, ούτε με βαθμολογίες, ούτε και με κάθε αγωνιστική θα ασχολούμαστε Φέτος θα κάνουμε ένα post στην αρχή, ένα σε κάθε τέλος της κάθε πεντάδας αγώνων και ένα τελικό στο τέλος της περιόδου και είναι και πολλά θα λέγαμε, αλλά καλό είναι νααναλύεις τις μεταβολές των ομάδων σε συγκεκριμένες περιόδους, μόνο τότε μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα για την αγωνιστική συμπεριφορά του καθενός ξεχωριστά.
Με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν ασχολούμαστε επίσης γιατί ούτε σαν κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Γενικά στη χώρα μας το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι ακόμη στηνδεκ του '70 τότε δηλαδή που έπαψε να υπάρχει για να μην πούμε ότι έχει πάει ακόμα πιο πίσω και μάλιστα πολλές δεκαετίες.
Σε αυτό το post - άρθρο θα διαπιστώσατε ότι η εισαγωγή είναι πιο μεγάλη από το κυρίως θέμα. Μεγάλη εισαγωγή θα μας πείτε και με το δίκιο σας, εξάλλου δεν είσαστε υποχρεωμένοι να μας διαβάζετε και πολύ περισσότερο να συμφωνείτε μαζί μας, απλά θέλαμε να διευκρινίσουμε ορισμένα πράγματα που παρακάτω ίσως να μην είναι και τόσο κατανοητά χωρίς το σεντόνι που παραθέσαμε.
Οι επιχειρηματίες πχ, που μισούν το ποδόσφαιρο όσο λίγα πράγματα είναι σήμερα οι χρηματοδότες του. Αυτοί που κάνουν διακοπές στις βίλλες τους στη Μύκονο, ή έχουν κότερα και ιδιωτικά jet, όλοι τούτοι δεν μπορεί να αγαπούν το ποδόσφαιρο. Από πότε οι αυτοκινητοβιομήχανοι, η οι μεγαλοκαναλάρχες και αυτοί που σπαταλούν τόσο χρήμα έχουν παίξει σε ξερό έστω και μια κλωτσιά σε ένα δερματοδεμένο πανί; Από πότε οι Σεΐχηδες της Σίτυ αγάπησαν το ποδόσφαιρο και δίνουν τόσα χρήματα και μάλιστα σε εποχές καπιταλιστικής κρίσης.
Η βιομηχανία του ποδοσφαίρου είναι ξένη προς το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο χρησιμοποιείται και δεν είναι τα γήπεδα - αρένες της premier league, δεν είναι για όλη την οικογένεια, ούτε φυσικά για τους κατευθυνόμενους οπαδούς των οργανωμένων θυρών.
Το ποδόσφαιρο σήμερα έχει εξελιχθεί δια μέσου του μεγάλου κεφαλαίου στη νο1 μαζί με το Hollywood και τη μουσική βιομηχανία, βιομηχανία του θεάματος και όχι μόνο.
Το "άρτος και θεάματα" δεν είναι προϊόν του ποδοσφαίρου, είναι η προέκταση των επιχειρηματιών σε αυτό και η προσπάθεια που κάνουν για να το χρησιμοποιήσουν είτε σαν όχημα είτε για να πάρουν ζεστό κρατικό χρήμα(σε όλη την Ευρώπη συμβαίνει αυτό) και μετά να την κάνουν, μέχρι να ζητήσουν κάτι άλλο, η φυσικά νακαλλιεργήσουν την ενιαία Ευρωπαϊκή συνείδηση δια των Ευρωπαϊκών διασυλλογικών θεσμών.
Το λεγόμενο Champions League είναι συνέχεια του πρώην "κυπέλλου πρωταθλητριών". Πέραν της συνέχειας του πρώην "κυπέλλου πρωταθλητριών" αποτελεί και ένα νεότερο στάδιο εξέλιξης του (και μέσα στα νέα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα που προέκυψαν από τις ανατροπές του σοσιαλισμού στην Ευρωπαϊκή ήπειρο στις αρχές τις δεκ' του '90), ενώ παράλληλα αποτέλεσε και μια ποδοσφαιρικής συνέχειας της προγραμματισμένης από την δεκ του '80, εξέλιξης της τότε ΕΟΚ στην μετέπειτα Ε.Ε.
Στο "κύπελλο πρωταθλητριών", υπήρξαν αρκετές φορές (και με βάση το συσχετισμό δυνάμενων με βάση και την ύπαρξη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου) ομάδες που δεν άνηκαν στο σκληρό πυρήνα των 14ρων ομάδων που το πολύ μεγάλο κεφάλαιο της τότε Δ. Ευρώπης είχε διεισδύσει και μπορούσαν να διακριθούν ακόμα και στα πρώτα χρόνια του λεγόμενουChampions League ομάδες όπως η Στεάουα, η ο Ερυθρός Αστέρας, ωστόσο όμως η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα έδειξε στο τι θα επακολουθήσει.
Εκ των πραγμάτων οι Ελληνικές ομάδες και μετά το "δωράκι" του 2004, ελέω Ολυμπιακών αγώνων(ποιός θα ξεχάσει τις δηλώσεις Κολίνα πριν το ματς με την Τσεχία), ίσως θα πρέπει να προβληματίζονται αρκετά όλο το επόμενο διάστημα. Εξάλλου η άρχουσα τάξη της χώρας μας είναι και σε ενδιάμεση εξαρτημένη θέση, και αν μέχρι την καπιταλιστική οικονομική κρίση έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο στα Βαλκάνια, από τότε μέχρι σήμερα και φυσικά όσο υπάρχει καπιταλισμός στην περιοχή, παρότι διπλασίασαν τα κεφάλαια τους, πλέον είναι κάτω της 3ης θέσης σε επιρροή στην Βαλκανική Χερσόνησο. Η σε ενδιάμεση εξαρτημένη θέση αστική τάξη της χώρας δεν προβαίνει τυχαία σε συγχωνεύσεις ακόμα και στον τομέα του ποδοσφαίρου. Γι' αυτήν είναι πολύ εύκολο να πουλήσει Ολυμπιακοφροσύνη, Παναθηναϊκοφροσύνη, ΑΕΚοφροσύνη, ΠΑΟΚοφροσύνη κοκ, έχει έτοιμους ιδιωτικούς στρατούς που μπορούν να πιέσουν την εκάστοτε αστική κυβέρνηση, αλλά και τα λοιπά αστικά η σοσιαλδημοκρατικά κόμματα για την ανανέωση της εκλογικής πελατείας τους στα πλαίσια του εσωτερικού της ανταγωνισμού. Φυσικά επειδή η Ε.Ε, έχει δώσει προτεραιότητα σε τηλεπικοινωνίες και μεταφορές, ειδικά στη χώρα μας δείτε τις χορηγίες από εκεί και λιγότερο από την λεγόμενη βιομηχανία, εκείνο το τμήμα της (σε ενδιάμεση εξαρτημένη θέση εγχώρια άρχουσα τάξη), παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο στιςΠΑΕ, είτε μόνη της είτε διαμέσου ποδοσφαιρικών εκπροσώπων, είδατε σε ποιούς πουλήθηκε ο πρώην εθνικός αερομεταφορέας και τελικά τι απέγινε από μεγαλομέτοχος στον "πολυμετοχικό";
Απ' αυτή "την άποψη", οι τάχα μεγάλες μεταγραφές δευτεροκλασάτων παιχτών της Γαλλίας η της Βραζιλίας θα διαφανούν αργά η γρήγορα και στον αγωνιστικό χώρο, ωστόσο αποτελούν κράχτες για τις νέες αυταπάτες(φρούδες ελπίδες) που καλλιεργούνται για πορείες στην Ευρώπη και πρωταθλήματα. Πρόπερσι ο Ολυμπιακός, πέρυσι ο Παναθηναϊκός στους 16 και για όσους ονειρεύονται κάτι παραπάνω καλό θα είναι να προσγειωθούν για να μην πούμε πως και η συμμετοχή και των δυο στους ομίλους θα αποτελεί για μας τουλάχιστον έκπληξη πρώτου μεγέθους...
Το Champions League αργά η γρήγορα θα αποτελέσει κλειστή λίγκα για την "ελίτ" των Ευρωπαϊκών συλλόγων, των χορηγών τους και των πολύ μεγάλων αστικών τάξεων που υπηρετούν.
Ο άνθρωπος που θα προσπαθήσει να το φέρει εις πέρας αργά η γρήγορα, θέλοντας το η μη, είναι ο κατά τη γνώμη μας ο μεγαλύτερος Γάλλος ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα που προεδρεύει σήμερα της UEFA, εξάλλου δεν είναι τυχαία η δημιουργία της Europa League(της υπό προετοιμασία μικρότερης λίγκας), στην οποία θα συμμετέχουν σύλλογοι που οι διοικήσεις τους θα αποτελούνται από ενδιάμεσα τοπικά και εξαρτημένα τμήματα της όπως συμβαίνει με τις ομάδες της χώρας μας που διοικούνται από τέτοια τμήματα της αστικής τάξης.
Ρ. Κολλεκτίβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου