Το παραμύθι τελείωσε...

Το παραμύθι τελείωσε προ πολλού ωστόσο για φέτος εσκεμμένα δεν γράψαμε τίποτα παρά μόνο στην έναρξη του πρωταθλήματος μιας και όλα ήταν προβλέψιμα και μέσα στα πλαίσια των ενδοεπιχειρηματικών αντιθέσεων.
Σας παραπέμπουμε εδώ , σε ένα άρθρο του Κ. Ριζοσπάστη για το πρωτάθλημα που έληξε με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα για να δούμε μερικά πράγματα και να βγάλουμε και κάποια ασφαλή συμπεράσματα για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και το μαγαζάκι που λέγεται SUPERLEAGUE.
Φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά αποδείχτηκε πως ο κάθε πρωταθλητής πέραν του ότι βγαίνει κοινή συναινέσει(αυτό είναι γνωστό εδώ και χρόνια), στο εσωτερικό του οι αντιθέσεις σε επίπεδο ιδιωτικών στρατών σε κάθε επιχειρηματία είναι στο κόκκινο.
Όμως και σε επίπεδο ανταγωνιστών(ο Ολυμπιακός κατά κύριο λόγο και ο ΠΑΟΚ κατά δεύτερο) έστρωσαν το χαλί στον επίδοξο πρωταθλητή(για να σωθεί το μαγαζάκι της S.L.) και μάλιστα χωρίς να κρατηθούν τα προσχήματα.
Ειδικά για τον Ολυμπιακό τα πράγματα είχαν ειδικό βάρος με τραυματισμούς που δεν δικαιολογούνται(αμφιβάλουμε αν υπήρχαν καν κι όλας), ατιμώρητα κάποια από τα αστέρια του να φωτογραφίζονται κάθε βράδυ απροκάλυπτα σε κέντρα διασκέδασης, ταυτόχρονα το ποδόσφαιρο που απέδωσε στον πρώτο γύρο που ήταν σε υψηλό επίπεδο ενώ στο β' γύρο μαζί με τα αρκετά καθαρά ακυρωθέντα γκολ και του πρώτου γύρου(εκεί ειδικά δεν έγινε καν κουβέντα)ήταν η σκιά του εαυτού του, μέχρι και αναπόδεικτες ιστορίες με επιθέσεις με Καλάσνικοφ σε παίχτες παγκόσμιας κλάσης όπως στους Μπράβο - Ντάτολο(αν μείνει στο λιμάνι οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα ξεχάσουν ακόμα και τον Τζιοβάνι αν κάνει και την απαραίτητη προετοιμασία) και αυτό δεν το λέμε τυχαία ως οπαδοί της Μπόκα Τζούνιορς ξέρουμε γιατί είναι το αγαπημένο παιδί του Μαραντόνα μαζί με τον Κάρλος Τέβεζ .
Ο δε ΠΑΟΚ που μας άρεσε πάρα πολύ και θα θέλαμε να ήταν αυτός ο πρωταθλητής στις τελευταίες 6 αγωνιστικές έκανε 3 αδικαιολόγητες ήττες και αν εξαιρέσει κανείς την ΑΕΚ που είναι πολύ μεγάλη ομάδα καμία άλλη ήττα δεν δικαιολογούνταν
Τώρα για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους ο Παναθηναϊκός ήταν η πιο σταθερή ομάδα, ήξερε τι ήθελε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και αυτό το οφείλει σε 3 παράγοντες.
1)Στον ίσως καλύτερο προπονητή και γυμναστή μετά τον Ι. Όσιμ που πέρασε από τον Αθηναϊκό σύλλογο τα τελευταία χρόνια τον Χενκ Τεν Κάτε δηλαδή(πληροφορίες λένε πως θα είναι ο προπονητής του αιωνίου στα μέσα της ερχόμενης χρονιάς αντικαθιστώντας η τον Μπάντοβιτς η τον Βαλβέρδε). Η προετοιμασία που έκανε στον πρωταθλητή ήταν προετοιμασία που δεν απέφερε πρώτον τραυματισμούς και φυσικά για όσους ξέρουν μπάλα δεύτερον καθιέρωσε το rotation.
2)Στις μεταγραφές καταρχήν του Λέτο και του Σισσέ κατά δεύτερο λόγο και λέμε του Λέτο πρώτα, γιατί αυτός τον κράτησε όρθιο ολόκληρο τον Παναθηναϊκό και στα προκριματικά για το Champions League με τη Σπάρτα Πράγας και καθ όλο τα πρώτο μισό του πρώτου γύρου, μέχρι ο Σισσέ να αφηνίαση και να βρίσκει δίχτυα με κάθε τρόπο ακόμα και με τη φανέλα του και μόνο.
3)Στην προετοιμασία που είχε κάνει από το 2008 ο Τεν Κάτε και τα χαρακτηριστικά ομαδικότητας και αυτοματισμών που πήραν ένα χρόνο για να αποδώσουν.
Μπορεί να μην έπαιξε την φοβερή μπάλα αλλά αυτός ήταν πάντα ο Παναθηναϊκός η ομάδα που μέχρι το 95 ήξερες ότι μπορεί να σε δολοφονήσει χωρίς να παίζει το θεαματικό ποδόσφαιρο.
Ο Παναθηναϊκός ήταν πάντα η ομάδα του χυδαίου πραγματισμού και γι αυτό ο Ολυμπιακός ακόμα και φέτος τον κέρδισε άνετα, όπως και ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα και δεν νίκησε την ΑΕΚ σε κανένα από τα δυο παιχνίδια.
Εδώ και δυο δεκαετίες ακόμα και στα τότε στα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού κέρδιζε τις περισσότερες φορές τον Παναθηναϊκό, όπως έγινε και φέτος και ευτυχώς για τον πρωταθλητή και στο Καραΐσκάκη και στο ΟΑΚΑ. Ο Ολυμπιακός στις προσπάθειες των επιθετικών του ήταν δεν ήταν τόσο απελπιστικά σίγουρος για την επίτευξη των τερμάτων, (γιατί αν ήθελε) θα είχαμε εξευτελιστικά μεγάλα σκορ και δεν θα δικαιολογούσαν κανένα πρωτάθλημα.
Πάντα ο χυδαίος πραγματισμός ήταν σε δυσχερέστερη θέση με την φαντασία το τεχνικό και ποιοτικό ποδόσφαιρο όταν τα πράγματα δεν ήταν μιλημένα.
Από το ιστολόγιο αυτό δεν πρόκειται να ξαναγράψουμε για επαγγελματικό αθλητισμό , θα δώσουμε όλο το βάρος μας στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και σε αθλήματα που δεν προβάλλονται καθόλου, εξάλλου πάγια θέση μας ήταν ο ερασιτεχνικός μαζικός λαϊκός αθλητισμός και θα ήταν ευχής έργο να αδειάσουν οι κερκίδες.

ΥΓ* ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΑΡΣΟΚΟΜΩΔΙΑ ΤΩΝ PLAY OFFS

Κολλεκτίβα Σπορτς