Μετά από οκτώ χρόνια δεν ήταν και τόσο άσχημα...

Μπορεί στο Copa America η αρρώστια που λέγεται Αργεντινή να παίζει στην κυριολεξία τον "περδίκο" που λέμε και στο χωριό μας, και η άλλη αρρώστια η Ουρουγουάη να είναι σκιά της σκιάς της, ωστόσο εμείς δεν ξεφεύγουμε από τον προγραμματισμό μας...
Μπορεί ο Μπέος και η παρέα του να πιάστηκαν για στημένα αλλά απ΄ότι φαίνεται πιάστηκαν για να έρθουν οι πολυεθνικές, σπάστε πλάκα να δούμε την Βραζιλία να ξαναπαίρνει το copa america μέσα στην Αργεντινή και την τελευταία το παγκόσμιο στην Βραζιλία, αν και δεν παίζουμε ποτέ στοίχημα παίξτε εσείς για μας και αν πιάσει κάντε μας το τραπέζι.
Αυτά μεταξύ σοβαρού και αστείου, με ποιο αστείο αλλά και ταυτόχρονα σοβαρό αυτό που μας συνέβη σήμερα το μεσημέρι στην βόρεια παραλία του κουμ-καπί όχι το Φάληρο στην πύλη sabionara, αλλά την Καλλιθέα έτσι είχε ονομαστεί επί δημαρχίας Κατσανεβάκη. Είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με ένα παλιό Μαοϊκό που προσπαθούσε να μας αποδείξει "ότι το ΟΑΚΚΕ, λέει αυτά το προβοκατόρικα για να πείσει τον κόσμο για τα αντίθετα". Η αλήθεια είναι ότι λίγο η ζέστη (που μας έκαψε λίγο την ωμοπλάτη μιας και εμείς είμαστε του σούρουπου για μπάνιο στη θάλασσα), λίγο ο ήλιος που βάραγε κατακούτελα, μας έβαλε σε πειρασμό να ρωτάμε από μέσα μας όταν ακούγαμε τα για το ΟΑΚΚΕ μήπως τον βάρεσε κατακούτελα μεσημεριάτικο; Η Αλήθεια είναι πως η φαντασία αυτού του ανθρώπου μας κινεί το ενδιαφέρον, επειδή είναι τίμιο στοιχείο και δεν θέλαμε να τον προσβάλουμε προσπαθούσαμε να κρατηθούμε και να μην μας πάρουν τα γέλια.
Μετά από αυτό το αναπάντεχο αλλά εξόχως σημαντικό γεγονός και περίπου μιας ώρας και μισής κολύμπι, μετά την πρώτη δόση του παστίτσιου της μητρός, το διάβασμα του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη στην βεράντα, στις 16.00, καβαλήσαμε όχι το καλάμι αλλά το υβριδικό κουρσάκι GIANT-CADEX/με LOOK carbon πιρούνι και carbon παλουκόσελο, βάζοντας πλώρη αρχικά για τις Καλύβες, μετά τις Βρύσες και την Γεωργιούπολη Αποκορώνου, φτάνοντας εκεί μετά από 2 περίπου ώρες. Φυσικά ο Πετρές δεν ήταν και πολύ μακρυά και πήραμε την δύσκολη απόφαση όχι με ιδιαίτερη δυσκολία.
Την απόσταση αυτή είχαμε να την κάνουμε από το 2003 και μας φαίνονταν Γολγοθάς, ωστόσο η άπνοια και η εγωιστική βλακεία μας οδήγησε μέχρι τη γέφυρα του Πετρέ.
Φυσικά ήταν 18.20 περίπου όταν φτάσαμε εκεί και περιθώρια για ξεκούραση δεν υπήρχαν, ευτυχώς η εθνική είναι παράλληλα με τις παραλίες και νερά και ισοτονικά βρίσκεις όσα θες αρκεί να έχεις χρήμα και χώρο στις πίσω τσέπες.
Μέχρι την Σούδα κάναμε στάσεις μόνο για νερά και ισοτονικά, ενώ μας έμεινε χρόνος να πάμε και μια βόλτα από Αγ. Αποστόλους για να δούμε ξανά θάλασσα λες και μας έλειψε.
Η αλήθεια είναι ότι παρότι δεν καταφέραμε να πάμε στο διήμερο με τα συντρόφια της ΚΝΕ στα λημέρια του Καπετάν Διαμαντή στα άγια χώματα της Ρούμελης λόγω δυσπραγίας, θα λέγαμε ως σχήμα λόγου ότι εκτονωθήκαμε αρκετά, αν και ο αθλητισμός είναι τόσο όμορφο πράγμα που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκτόνωση. Το σώμα μας πετούσε παρά την κούραση και αισθανόμασταν τέτοια ευεξία και τέτοια χαρά που λίγα πράγματα μας την δίνουν, ειδικά όταν έχεις φορτώσει 8 χρόνια στην πλάτη, ήταν ένας μικρός άθλος πως να το κάνουμε που ίσως πάλι μετά από 8 χρόνια να προσπαθήσουμε να επαναλάβουμε!!!
Συνολικά διανύσαμε 108 χλμ, κάναμε 4 ώρες και 39 λεπτά στην απόσταση Χανιά - Γέφυρα Πετρέ του Νομού Ρεθύμης -Χανιά με μ.ο ταχύτητας 24.6 χλμ. Τελικά μετά από 8 χρόνια...το το υβριδικό κουρσάκι GIANT-CADEX/με LOOK carbon πιρούνι και carbon παλουκόσελο αντέχει ακόμα, όπως αντέξαμε και εμείς τελικά....